آرشیو
- 01/01/2004 - 02/01/2004
- 02/01/2004 - 03/01/2004
- 05/01/2004 - 06/01/2004
- 10/01/2004 - 11/01/2004
- 11/01/2004 - 12/01/2004
- 12/01/2004 - 01/01/2005
- 01/01/2005 - 02/01/2005
- 02/01/2005 - 03/01/2005
- 03/01/2005 - 04/01/2005
- 04/01/2005 - 05/01/2005
- 05/01/2005 - 06/01/2005
- 07/01/2005 - 08/01/2005
- 03/01/2006 - 04/01/2006
- 08/01/2006 - 09/01/2006
- 09/01/2006 - 10/01/2006
- 11/01/2006 - 12/01/2006
- 05/01/2008 - 06/01/2008
بدون شرح
Thursday, November 18, 2004
رنگی كنار شب بی حرف مرده استمرغی سیاه آمد از راه‌های دور میخوانداز بلندی بام شب شكست. سرمست فتح آمده از راه این مرغ غم رست.در این شكست رنگ از هم گسستهرشته هر آهنگ تنها صدای مرغك بی باك گوش سكوت ساده می‌آراید با گوشواره پژواك. مرغ سیاه آمد از راه‌های دور بنشسته روی بام بلند شب شكست چون سنگبی تكان. لغزانده چشم را بر شكل‌های درهم پندارشخوابی شگفت می‌دهد آزارش: گل‌های رنگ سر زده از خاك شبدر جاده‌های عطر پای نسیم مانده ز رفتارهر دم پی فریبی ، این رغ غم پرست نقشی كشد به یاری منقار.بندی گسسته است. خوابی شكسته است. رؤیای سرزمین افسانه شكفتن گل‌های رنگ را از یاد برده استبی حرف باید از خم این ره عبور كرد: رنگی كنار این شب بی مرز مرده است